147 L—1907 21e-12S6, ’07, 500 (P) Clinics for Pulmonary Diseases }AT. OF THE DEPARTMENT OF HEALTH CITY OF NEW YORK MANHATTAN )69 Sixth Avenue BROOKLYN 361 Jay Street THE BRONX 3731 Third Avenue John S. Billings, Jr., M. D., Director. S. A. Knopf, M. D., Associate Director. m B. H. Waters, M. D., Chief of Clinics. ADVICE FOR PATIENTS Be hopeful and cheerful, for your disease can be cured, although it will take some time. Carefully obey your physician’s instructions. You may improve steadily for months, and lose it all by carelessness. Improvement does not mean cure; there- fore continue to come to the Clinic as long as you are directed to do so. Do not talk to anyone about your disease, except your physician or nurse. Do not listen to tales of other patients, or follow their suggestions or those of others concerning the treatment of your disease. Your spittle contains germs and is dangerous to yourself, your family and your neighbors when not properly taken care of. When in the house always spit into a spittoon half full of water; empty the vessel into the closet at least once a day and rinse it with boiling water. It is much better, however, to use paper spit cups which can be burned after use. The Clinic will supply you with these. When outdoors, spit in one of the paper pouches furnished by the Clinic, and burn it after use. You may also use pieces of muslin, carrying them in a paper bag, and burning bag and all on your return home. If you should be outdoors and have nothing with you to receive your spittle, spit into the gutter. Never spit on the sidewalk. Never swallow your spittle. Handle the soiled personal and bed linen, especially handkerchiefs, as little as possible in the dry state. When soiled, place these articles in water until ready to be washed. Always wash your hands thoroughly before eating, and clean your finger nails. Shave your beard, or wear it closely clipped. Do not kiss anyone. In the treatment of your disease, fresh air, good food, and a proper mode of life are more important than medicines. Take no medicine that is not ordered by }־our physician. Stay in the open air as much as you can; if possible, in the parks, woods or fields. Do not be afraid of cold weather. Avoid draughts, dampness, dust and smoke. Dust and smoke are worse for you than rain and snow. Don’t be afraid of night air; it is not harmful and contains less dust than day air. Never sleep or stay in a hot or close room. Keep it always well ventilated. Keep at least one window open in your bedroom at night. Have a room to yourself, if possible; if not, be sure to have your own bed. When indoors, remain in the sunniest and best ventilated room. The room should preferably be without carpets; small rugs may be allowed. No dusting or cleaning should be done while the patient is in the room. Cleaning should be done only with mops or moist rags. Draperies, velvet furniture and dust-catching materials should not be in the patient’s room. Wear underwear according to the season. Don’t wear chest protectors. Dress comfortably and sensibly, and avoid garments constricting neck and chest. Keep your feet dry and warm. Wear overshoes in snowy or damp weather. Avoid all unnecessary exertion. Never run; never lift heavy weights. Never take any kind of walking, breathing or other exercises when you are tired, nor take them to the extent of getting tired. The kind and amount of exercise which you should take will be prescribed for you by your physician. Go to bed early and sleep at least eight hours. If you have to work take every chance to rest that you can get when off duty. Keep your body clean and take a warm bath once a week; take cold douches or cold baths according to the directions of your physician. Take a half hour’s rest on the bed or the reclining chair before and after the principal meals. Avoid eating when bodily or mentally tired, or when in a state of nervous excitement. Eat plenty of good and wholesome food. Besides your regular meals take a quart of milk daily, from three to six fresh eggs, and plenty of butter and sugar, provided they do not disagree with you. Eat slowly; chew your food well; avoid anything which causes indigestion. Keep your teeth in good condition by brushing them regularly. See that your eating utensils are thoroughly washed after use. Do not smoke and do not drink liquor, wine or beer, except by special per- mission; but drink plenty of good, pure water between meal times. See that your bowels move regularly every day. Report to the Clinic when directed. Report immediately if you have fever, indigestion, diarrhoea, constipation, pain, increased cough or reddish expectoration. If you are too ill to come to the Clinic, send word. If you should have a hemorrhage do not become alarmed; keep quiet and send for some doctor, or notify the Clinic. Try to control your cough as much as possible. You should only cough when you have to expectorate. Cover your mouth with your handkerchief or hand when you have to cough. Avoid all bad habits. If you are in doubt about any matter concerning your treatment or mode of living, ask your doctor. When the physician prescribes a rest cure, either in bed or on a reclining chair, it must be carried out, either on the veranda, fire escape, roof or in front of an open window. Your cure depends upon obeying all instructions faithfully. If you are offered admission to a sanatorium, accept at once. Advise any of your family, friends, or neighbors, who have a persistent cough, and have no doctor, to come to the Clinic. Don’t waste time or money on patent medicines or advertised cures for con- sumption. General Information for Consumptives and Those Living with Them If the matter coughed up be promptly destroyed, a person suffering from con- sumption may frequently not only do his usual work without giving the disease to others, but may also thus improve his own condition and his chances of getting well. If all the above precautions are observed, there is no danger to the healthy in the ordinary intercourse of the family or society. Issued by order of Thomas Darlington, M. D., Commissioner of Health. Hermann M. Biggs. M. D., Medical Officer. טראגט אונטערװעש נאןי רעם סיןאן נאך, טראגט קײן ברוסס פראטעקטראס ניט י קלײדעט ןיך בעקװעם אונד פערשטענדליך, אונד פערטײרט קלײרער װעלכע ןײנען ענג בײם האלן אונר בײא דער כרוסט. האלט אײערע פיס טרוקען אונד ױארם. טראגט ראכערס אין א שנעעיגען אדער דאמפיגען װעטער. פערטײדעט יעדע אוננעטהיגע אונשטענריקײט ♦ לויפט ניט: הײבט קײנמאל ניט שװערע לאסטען. נעטט ניט קײן שפאציער אדער א־רגענד װעלכע עקסערסײז אין אטהעמען אונד אנדערע בעװעגונגען ײען איהר ךימ טיעד. אויך טהוט עם ניט כץ איהר ןאלט װערען מיעד. דעם ארט אונר ױײןע אונד װיעפיעל עקסערסיץ איהר ןאלט טאכען ױעט אײך אלעס פערשרײבען אײער דאקטאר. געהט צו כעט פריד״ אונר שלאפט אם ױעניגסטען 8 שטונרען ♦ אויב איהר טמט ארבײטען, נוטצט אויס יעדע געלעגענהײט װאס איהר קענט האבען צו רוהען. האלט רײן אײער קערפער אונד נעטט א ױארעטע באד אײנטאל א װאך ; קאלטע שפריץ כערער ארער קאלטע װאנעס ןאלט איהר נעהמען נאך אײער דאקטארס פערארדנונג. רוהט ךך אם א האלבע שטונרע אױפ׳ן בעט אדער אויף א אכגעלעגטען טשער פאר אונר נאך ריא הויפט טאהלצײטען . עסט ניט ױען איהר ןײט קערפערליך אונד גײסטיג מיעד ; אדער ױען איהר ןײט אין א נערװעןען אויפ־ גערענמען צושטאנד ♦ עסט א סך גוטע אונד נארהאפטע שפיץ. אױסער אײערע בעשטענריגע מאהלצײטען, טרינקט טעגליך א קװארט טילך, פון 3 בין 6 פרישע אײער אונר א סך פוטער אונד צוקער, אויב איהר קענט דאס פארטראגען• עסט לאנגןאם; צוקײט טט אײער שפייז, פערמײדעט אלעס װאס פעראורןאכט אונפעררײאונג. האלט אײערע צײנער אין א גוטען צושטאנר, װאשט זײא מיט א צאהן כערשםעל רעגאלארלי ♦ ןעהט דאס אייערע עסס־געשיער ןאלען גוט אױםגעװאשען װערען נאך דעט געברױכען, רויכערט ניט אונד טרינקט ניט קײ:ע ליקערען, ביער ארער װײן אויסער װען איהר װעט א ספעציעלע ערלויבניס כעקאמטען; טרינגט אבער א סך גוטע רײנע װאסער צװישען אײערע מאהלצײטען. ןעהט איהר ואלט האבען שטול־גאנג יעדען םאג. כעריכטעט א קליניק װען מען ארדערט אײך. כעריכמעט גלײך אױב איהר האט פיבעו/ אונפערדײאונג, דײאריא, עצירות, שטערצען, שטארקען הוסט אדער רױטליכען אויסהוסטונג. אױכ איהר זײט צו קראנק צו קומען אין קליניק , לאןט וױםען ירעגען דעם♦ װען איהר קריגט א בלוט־שטורץ ןאלט איהר ןיך נישט דערשרעקען; ןײט רוהיג אונד שיקט נאך א ראקטאר ארער בעריכטעט אין קליניק . םרובירט אײנציהאלטען אײער הוסט ןא פיעל װיא טעגליך; איהר ןאדט נור ראן הוסטען, װען איהר האט ױאס ארויסצוהוםטען. באדעקט אײער טויל מיט אײער טאשענטוך װען איהר הוסט. פערטײדט אלע שלעכטע געװאהנהײטען» אויב איהר ןײט אין צװײפעל איבער װעלכען געגענשטאנר ואס בעלאננט צו אײער קורירונג אדער דעם ארט פון לעבען, פרעגט אײער ראקטאר. ױען אײער דאקטאר פארשרײבט אײך צו רוהען אין בעט אדער אויף אן אבגעלעקטען טשער, מון ריעועס געשעהען אויף רער װעראנרע, אויף רעט רוף אדער בײ אײן אפענעם פענסטער ♦ איהר ןאלט ניט געברױכען קײן פאטענטירטע טעדיסינס, פון װעלכע איהר לעהזט אין דיא רעקלאטעס. אן טען װיל אײך ארײן נעמען אין א סאנאטאריאם׳ ןאלט איהר ראס באלד מוהן. אױב עטעצער פון אײער פאטיליע הוטט א לעכגליכע צײט, ןאלט איהר איהם שיקען אין קליניק אריץ. אײער אויסהײלונג ױענרעט ױך אמײסטען אין אויכפיהרען פינקטליך דיא פארשריטען פון אײער ראקמאר. אמעמיינע בעקאנטמאכוע פיר שוױנזיכטיגע און פיר דיא װעלכע װאהנען מיט זײא. אויב רעד לייכעץ װאס מען היסט ארויס װערט שנעל פערניכטעט מעגדיא לײרעכדע פערזאן פון שװינדןוכט ניט נור טהון איהר געיועהנליכע ארבײט אהנע אנצושמעקען אנדערע, ןאנדערן קען אױך פארכעססערען איהד א־יגענעט צושםאנר און פארגדעססערן איהרע שאנםען געדנר צוװערען. אױב דיא אללע אויבען דערטאהנטע פארןיכטיגקײםען ןײנען עדפיללט, דאנן אין קײן געפאהר פאר דיא געױנדע װעלכע זײנען אין בעריהר מיט דיעזער פאמיליע אדער געזעלשאפט 4 אחיסגעגעכען כײא ארדער סין הערמאן מי בינס I מ. ד. טהאמאס דארלינגטאן מ. םעדיקאל חרעקטאר. קאמישיאנער א.־ו העלטח • ״ L-1907 קליניקען פיר לונגען קראנקר־־־«ייסען פון דעפארטמענט אװ דזעלטה פון דער שםאדם נױ יארק. ברוקלין 361 דזשעײ סטר. (.Jay str) בראנקס .3731 רריטע עװעניא. מ א נ ה א ט ט א ן 969 ןעקסטע עװעניא. ײ״ דדטאהן ס. ביללינגס, דירעקטאר, ״ D. א. קנאפף , צװײטער דירעקטאר. // בי ה. װאטערס , רער טשיעף פון ריא קליניקס. ראטה סיר פאציענטען. זײט האפנונגספאלל אונד פרעהליך, פאלט ניט ארונטער כײא דך, וױיל אײעד קראנקהײט קען געהײלט װערען ןאגאר עס װעט געדױערען♦ פאלגט אויס פינקטליך אייער דאקטארס בעפעהלע ♦ אײעד בעססערונג, ױאס האט אײך גענוטמען טאנאטען לאנג, קענט איהר מיט אײנטאל פערליערען דורך נאכלעסיגקייט. בעססערונג טיינט נאך ניט אן מען איז געהײלט; דעריבער קוטט אין דער דיסםענסערי װילאנג איהר דיט געאררעדט צו קומטען. רעדט ניט צו קײנעם וויעגען אײער קראנקהײמ, אויסער צו אײער ראקטאר אדער נוירס. הערט ןיך נישט צו דיא דערצעהלונגען פון אנדערע פאציענטען, פאלגט ניט וײעוע עצות װעלכע ןײא אדער אנדעדע װעלען אײך געבען װיא אןױ צו הײלען אײער קראנקהײט . אײער שפײעכץ ענטהאלט מיקראבען אונד עס איז נעפעהרליך פיר אײך, פיר אײער פאטיליע אונר אײערע גאכבאדען װען איהר װעמ דארויף ניט גוט אױפפאססען ♦ אים הויןע, שפײט איטמער אין א ספיטון האלב פול מיט װאססער; גיסט עס אויס אין קלאועט אם װע־ ניגסטען איין מאהל א טאג אונד שווײנקט עס דערנאך אױס טיטהײסע ןודיגע װאססער. עס אין אבער פיעל בעססער צו געברױכען פאפיערנע ספיטונס, װעלכע טען קען פערברענען נאך רעם בענוטצען. רער קליניק װעט אײך מיט זײ בעזארגען. װען איהר ןײט דראוסען, שפײט אין א גלעזערנע אדער מעטאלענע טאשען פלאש װעלכע איהר טוזט אויף דער זעלבער װײזע אױסרײניגען. אויב איהר געברױכט א פאפיערנע בייםעלע, פארבר־ענט עס גלײך נאך דעם בענוטצען♦ װען איהר װילט ניט געברויכען א טאשען פלעשעל אדער א פאפיערנע בײטעלע, געברױכט שטיקלעך טאולק צום ארײן שפײען אונד פארברענט עס גלײך װיא איהר קומס אהיים . װען איהר ױיט אין סטריט אוכד איהר האט ניט מים דך א טאשען פלאשע, פאפיער בײטעל אדער א שטי־ קעל מאןלין איןװאס ארײנצישםײען, שפײט אין רינשטאק, שפײט קיין טאל ניט אייפ׳ן םיידװאק. שלינגט קײן מאל ניט ארונטער אײערע שפײעכץ. האלט אייערע קײטיגע װעש אדער בעטצייג, הויפטןעכליך טאשענטיבער װאס טעגליך װעניגער צײט אין א טרוקענעם צושטאנד, גלײך ײיא דיא װערען שטוטציג, לעגם ןײא ארײן אין װאססער בץ עס װערט פערט ג צום װאשען. קושט כיט קײנעם , װאשט אימטער ןויבער אײערע הענר בעפאר דעם עססען, אונד האלט רײן אײערע נ^נעל י שײױט (ראזירט) אײער בארד, אדער טראגט עס קורץ נעשארען. אײן קורירונג פאר אײער קראנקהײט אין פרישע לופט/ גוטע שפײןען אונד א רעגעלמעםסיגער ארט לעכען; פיעל וױכטיגער ױיא מעריצינען. נעהטט קײנע מעדעין ױאס אץ ניט פון אײער דאקטאר פערשריעבען. בלייבט װאם לעננער אױפ׳ן פרײען לופט ; אויבמעגליך, אין םארקס , װעלרער אדער פעלרערי פערטײדט צוג־לופטען, םײכטקײט, שטויב אונד רויך. שטויכ אונד רויך ןײנען ערגער פאר אײך אלס רעגען אונד שנעע. האט ניט מדרא פאר דער נאכט לרפט: ןיא װעט אײך ניט שאטען ױײל ןיא ענטהאלט אין ןיך װײניגער שטויב, װיא דיא בײטאגעדיגע. איהד ןאלט קײנמאל ניט שלאפען אדער ןײן אין א הײסען אדער פערשטיקטען רום . האלט אם װעניגסםען אפען איק פענסטער אין אײער בעדתם . האלט א ציטער פאר ןיך אליין׳ װען מעגליך; אויב ניט זעהט כאטש צו האבען א בעט פאר זיך אלײן. ױען איהרןײט צוהויןע פערכלײכט אין דעם ליכטיגסטען אונר לוםטיגפטען צוטטער, דאסציטטער ראר־ז בעססער ןײן אהן קארפעט; קלײנע ראגס מעגען ױין« מען טאר גיט שטױבען אדער קלינען אין דער צײט ױען דער פאציענט אין אין ציטטער. ר,לינעןדמון טען נור מיט א פײכטען לאקען ♦ דרײפעריעס, סאמעטענע פארניטשור, אונד אללע שטויב צוציהענדען געגענשטענרע אונר פארניטשיר זאללע! :יט ןײן אין פעציענטס ציטמער.